SVOJOM VIZIJOM OSVAJA SVETOVE

PIŠE: MIA MEDAKOVIĆ-TOPALOVIĆ
FOTOGRAFIJE: NIKOLA MARKOVIĆ, JOZICA MARKOVIĆ, ALEKSANDAR JARENDIĆ

NIKOLA MARKOVIĆ, MAGISTAR SLIKARSTVA I DOCENT DOKTOR NAUKA U AHITEKTURI, DI­ZAJNER KOJI JE SVOJU KREATIVNOST POTVRDIO NA EVROPSKOJ SCENI. TRENUTNO JE NA DRUGIM DOKTORSKIM STUDIJAMA NA ČUVENOM UNIVERZITETU PRIMENJENIH UMETNO­STI U BEČU. U PRIPREMI JE PROMOCIJA NJEGOVE UMETNIČKE MONOGRAFIJE, PRAĆENA POSEBNIM UMETNIČKIM DOGAĐAJEM U NAJPOZNATIJEM BERLINSKOM MUZEJU SAVRE­MENE UMETNOSTI HAMBURGER BAHNHOF. KREATIVAN, FOKUSIRAN, STRASTVEN U ONOME ŠTO RADI NIKOLA OSVAJA EVROPSKI KULTURNI PROSTOR.

KOJA OBLAST UMETNOSTI DOMINIRA U TVOJOJ SUŠTI­NI – SLIKARSTVO ILI ARHITEKTURA?

Savršenstvo je gotovo uvjek u skladu i moj od­nos prema slikarstvu, ili preciznije vrijednosti­ma umjetničke prakse, osim klasičnih likovnih izraza, podrazumjeva i moje stalno aktivno bavljenje svim disciplinama savremene um­jetnosti, koje uključuju i video art, instalacije, umjetničke objekte, skulpture, kao i performan­se. Teško mogu da govorim o tome da u svojoj suštini uspostavljam dominaciju umjetnosti u odnosu na arhitekturu ili obratno. Jednostavno kada stvaram, bilo u umjetnosti, bilo u arhitek­turi (ili dizajnu), stvaram posvećeno, duboko i iskreno. U tom procesu sve moje umjetničke vrijednosti i iskustva počinju da rade u istom pravcu spontano i arhetipski duboko, sve dok ne iznikne sasvim zdrava mladica ideje koju prepoznajem u skladu sa mojim vizijama i im­pulsima, koje sam ostvario u njenom nastan­ku. Ukratko, između slikarstva i arhitekture uv­jek biram umjetnost kroz njenu istinsku krea­tivnost.

DA KRENEMO OD ARHITEKTONSKIH PODUHVATA. ZA KOJI PROJEKAT SI SE NAJVIŠE VEZAO?

Smatram da kao odgovoran arhitekta, umjetnik i projektant koji osluškuje senzibilitet kojim lju­di osjećaju i primaju prostor koji smo oblikovali, moram prvenstveno ukazati na to koje od mojih projekata publika, kao i sami korisnici, najviše prihvataju. Od mojih arhitektonskih projekata, ljudi su svakako najviše vezani za Top Hill i za pješačke staze na zavali, u sklopu landscape projekta Doclea Gardens. Ipak, projekat na ko­jem najduže radim je moja porodična villa na Marezi u okolini Podgorice, otpočet 1998. go­dine. Od 1994. kada sam realizovao svoj prvi projekat u Moskvi do sada, izveo sam preko 80 projekata, 12 arhitektonskih i 70 unikatnih projekata enterijera, kao često veoma složenih izazova arhitekture unutrašnjeg prostora.

Događaj na kom radim će se održati 15. septembra i do sada je to moje NAJZNAČAJNIJE PREDSTAVLJANJE NA EVROPSKOJ KULTURNOJ SCENI, nakon ovogodišnje izložbe u prestižnom bečkom dvorcu Schönbrunn

KOJE SU NOVE FORME U ARHITEKTURI?

Nove forme u arhitekturi su interaktivne i kinetičke, sa mnoštvom responsive i dinamic funkcija, u sklopu postizanja energetske sa­moodrživosti i ekoloških standarda. Pri sve­mu navedenom, sve češće se koriste i iskust­va bioničkog dizajniranja, jer ono zasigurno predstavlja budućnost inteligentne kinetičke arhitekture i njenih budućih razvojnih struktura kao što su aqvatektura i ostale.

KOJI STIL NEGUJEŠ U ARHITEKTURI?

Lično njegujem stil da nemam stila, već samo potrebu da formu arhitektonske strukture us­kladim sa vrijednostima vajarske prakse i psi­holoških potreba ljudi koji će taj prostor razvi­jati i koristiti. U toj mojoj filozofiji uglavnom su do sada dominirale biomorfne forme tako da me često smatraju specijalistom za takav je­zik projektovanja u savremenoj arhitektonskoj praksi na našim prostorima.

DA LI SI IKADA ODBIO POSAO ZATO ŠTO SE TVOJ AR­HITEKTONSKI IZRAZ NIJE SLAGAO SA ZAHTEVOM KLI­JENTA?

Naravno. Više puta.

PODNEBLJE NA KOJEM NAJVIŠE VOLIŠ DA RADIŠ I ZAŠTO?

Najviše volim da radim na projektima gdje in­vestitor zaista razumije umjetnost stvaranja i gdje se adekvatno obezbjede i mogućnosti kvalitetnog izvođenja dobre ideje. To na sreću ne zavisi od podneblja, već od ljudi sa kojima radite. Našem podneblju uveliko nedostaje kul­tura i taj posao da stvorimo potrebu za njom i njenim kvalitetnim sadržajima je odgovoran posao za narednih nekoliko generacija.

KOLIKO JE ARHITEKTURA UTICALA NA TVOJ PUT KA SEBI? PRECIZNIJE, DA LI SI KONSTRUISAO I SKICIRAO ŽIVOT ISTO KAO ŠTO RADIŠ ARHITEKTONSKE PROJEKTE I SLIKE?

Ja sam u svijet arhitekture ušao kao ostvaren umjetnik i to vidim kao svoju najveću prednost u radu i projektovanju u arhitektonskoj prak­si, što mnogi od mojih kolega i dalje vide kao manu uslijed sopstvenog nedostatka talenta i znanja kojim bi prepoznali vrijednosti i značaj umjetnosti u arhitekturi.

KAD STANEŠ ISPRED SLIKARSKOG PLATNA, DA LI POSTOJI NEKA VRSTA TREME?

I ispred platna i ispred prostora koji se pro­jektuje, često su iste stvaralačke dileme, ali one nestaju pred kvalitetnim vizijama koje se zaslužuju samo posvećenim radom u pravcu učenja i prepoznavanja onih pravih i istinskih vrijednosti kulture i umjetnosti koja napog­rešivo tačno može da presudi šta je dobo, a šta ne u onome šta stvaramo.

OSNOVNI MOTIV TVOG SLIKARSKOG STVARALAŠTVA JE NOVOROĐENČE. ODAKLE INTERESOVANJE KA NEONA­TOLOGIJI I RANOM DETINJSTVU?

Spontano, da bismo spoznali čovjeka i njegove potrebe na pravi način trebalo je zaviriti u samo središte našeg najranijeg svjesnog postojanja, a ono je duboko prije našeg zvaničnog datu­ma rođenja. Tajanstvena fizionomija tih prvih iskustava kojima smo osjećali i slutili svijet oko nas je bila početna scena na kojoj sam stvarao predstavu postojanja prenatalne este­tike i simbola našeg djetinjstva koje koristi­mo i dan-danas.

KOLIKO SI RADOVA FETUSA, NOVOROĐENČADI NA­CRTAO DO SADA?

Preko 2000 radova.

ŠTA JE ONO ŠTO TE OČEKUJE NA EVROPSKOJ SLIKAR­SKOJ SCENI?

Ono šta me sada očekuje je veliki art event koji spremam za prostor čuvenog berlinsk­og muzeja savremene umjetnosti Hamburg­er Bahnhof. Događaj na kom radim će se održati 15. septembra i do sada je to moje najznačajnije predstavljanje na evropskoj kulturnoj sceni, nakon ovogodišnje izložbe u prestižnom bečkom dvorcu Schönbrunn i Ringstrasse centrumu u galeriji Der Kun­straum. Neizostavno za mene je navažniji događaj moja velika retrospektivna izložba u Narodnom muzeju u Crnoj Gori, koja se plan­ira za oktobar, povodom 30 godina mog rada na polju savremene umjetnosti.

TEMA SEPTEMBARSKOG IZDANJA RYL MAGAZINA NOSI NAZIV „EX-CHANGE“. ŠTA JE TO EX, ŠTA GA JE ZAMENILO, ČEMU SI SE OKRENUO?

Svaki, makar i formalan kraj nečega, uvjek ot­kriva ili sluti i neki novi početak kojeg često i nismo svjesni. U pravoj umjetnosti koja je često plivanje u rijeci života sasvim suprot­nim tokom od nizvodnog koji uzgaja komer­cijalnu umjetnost, nalazimo one vrijednosti koje uvjek prkose osrednjim i površnim to­kovima kojima smo svakodnevno okruženi. Novost koju želim ostvariti već je poklonjena starom i gotovo vječnom principu života ko­jim ljudi upoznaju i sebe i druge. U pitanju je erotika – kroz njene simbole, principe, tajne i energije kojima se uspostavlja.